Gelukkig, de feestdagen zijn weer voorbij. Ik heb van nature al niet veel met opgelegde gezelligheid op vaste dagen, maar sinds ik kinderen heb, is het mij duidelijk dat de feestdagen ook in objectieve zin bijzonder ongunstig zijn voor het menselijk bioritme. Mijn dochter vroeg in september blij verrast of Sinterklaas dit jaar bij ons de zomer kwam vieren toen ze pepernoten in de schappen zag liggen en mijn zoon zong onder de kerstboom uit volle borst een onbedoelde medley van Sintemaarten die op zijn stoomboot bij stille nacht zijn beste tabbert aantrok.
Ik vraag me al jaren af of we een en ander niet beter zouden spreiden. Die arme kinderen weten van lieverlee niet meer welke mantel nou precies bij wie hoort en onthouden dus alleen de voor hen relevante essentie: ze brengen kadootjes en snoep. Opvoedkundig gezien een dubieuze les van een christelijke traditie.
Als ondernemer staan de feestdagen me al helemaal tegen. Er komt door dat opgelegde gedoe geen werken meer aan te pas. Het viel dit jaar ook wel heel ongunstig: Sinterklaas, kerst èn oud en nieuw op werkdagen, zie dat maar eens in te halen. Zelf probeer ik altijd gewoon door te werken, maar het wil maar niet lukken: niemand is bereikbaar.
Dit jaar dacht ik het anders op te lossen. Op mijn to do lijst staat al maanden een kleine ingreep bij de kaakchirurg. Kost een week. Ik besloot van de nood een deugd te maken. ‘Ik kom wel eind december’ zei ik, ‘zegt u het maar: 24, 25, 31, dan staat er vast niemand op de wachtlijst’. Helaas werkte de chirurg op de feestdagen ‘natuurlijk’ alleen voor spoedgevallen. Tot zover de ondernemersethos in de gezondheidszorg.
Nu is dat gedwongen “gefeest” dus gelukkig voorbij en kunnen we weer over tot de orde van de dag. Maar het leed is nog niet geleden. Zie maar eens een afspraak te maken begin januari: onmogelijk. De agenda’s staan vol met Nieuwjaarsrecepties. Wat valt er in januari nou te borrelen? Het begin van een nieuw jaar? Wat een onzin. Het is crisis. Er is zo langzamerhand wel genoeg geleuterd en geleut. Hoogste tijd dus om de schade van wat noodgedwongen is blijven liggen, in te halen in plaats van deze nog verder te vergroten.
De verjaardagen van al die Goedheilig mannen omgooien, is misschien wat veel gevraagd. Maar de talloze, nutteloze Nieuwjaarrecepties die de hele maand januari stil leggen, is regelrechte onzin en een onnodige vorm van zelfkastijding. Laten we snel weer aan het werk gaan, dan kunnen we gaandeweg bezien of er ook echt wat te vieren valt. En als we dat nou allemaal op dezelfde dag doen, houden we het lekker efficiënt. Het samenvoegen van alle nieuwjaarsrecepties tot één nationale Halfjaarreceptie levert pure, netto winst op. Laten we 1 mei nemen, de Dag van de Arbeid. Dan vieren we voortaan letterlijk dat er weer gewoon gewerkt wordt.
Gepubliceerd in het Financieele Dagblad, 2 januari 2013
Je las een blog van Ireen Boon | Trias Politica Advies B.V.
Meer van dit soort blogs lezen? Meld je hieronder aan voor inspirerende artikelen.
